ქართული ღვინის ქვევრში დაყენების მეთოდს 2013 წელს იუნესკომ (UNESCO) არამატერიალური კულტურული მემკვიდრეობის ძეგლის სტატუსი მიენიჭა. ეს იმის დასტურიცაა, რომ საქართველო ღვინის წარმოების უძველესი კერაა.

ქვევრის მშენებლობის მეთოდი თაობიდან თაობაზე გადადიოდა და დღესაც თითქმის უცვლელი ტრადიციული ტექნოლოგიით მზადდება. საქართველოში მექვევრეობა გავნითარებულია კახეთში (სოფელი ვარდისუბანი), გურიაში (სოფელი აცანა) და ზემო იმერეთში.

ქვევრის დასამზადებელი თიხა საუკუნეებია მოიპოვება მაღალ მთიანი რეგიონების საბადოებში. აქ მოპოვებული თიხა მდიდარია ოქროთი, სხვა სასარგებლო ფერადი ლითონებითა და კირით. კირი ბუნებრივი ანტისეპტიკია, რომელიც ღვინის 400-მდე სხვადასვა დაავადების წამომქმნელ მავნე ბაქტერიას ანადგურებს.

თიხის მოზელა და ქვევრის მშენებლობა ხელით შესრულებული ეტაპობრივი პროცესია, რომლის საბოლოო შედეგი მეთუნის ოსტატობაზეა დამოკიდებული. ათასი ლიტრის ტევადობის ქვევრის მშენებლობას დაახლოებით 2 კვირა სჭირდება. კედლების ამოყვანა ხდება 10-15 სანტიმეტრიანი ფენებით, რომელთა ერთმანეთზე დაშენება წინა შრის გაშრობის შემდეგ ხორციელდება. აშენებული ქვევრი 3 კვირის განმავლობაში ბუნებრივად შრება და იძენს პირველად სიმტკიცეს, რის შემდეგაც ის გადააქვთ სპეციალურ ქურაში, სადაც ტემპერატურული რეჟიმის დაცვით 7 დღე ღამის განმავლობაში ხდება მისი გამოწვა. გამომწვარი ქვევრი იწრთობა. ერთი თვის მანძილზე თვითგამკვრივების პროცესის შედეგად ის იძენს სრულ სიმტკიცეს.

გამზადებულ ქვევრს ათავსებენ მიწაში წინასწარ შერჩეულ და მომზადებულ ადგილას. მიწაში ჩაფლულ ქვევრში იქმნება მიკროკლიმატი, რომლის პირობებში მიმდინარეობს ღვინის დადუღების პროცესი.

ქვევრში ტემპერატურა სტაბილურია. ის მუდმივად ღვინის დუღილისათვის საჭირო 13°-15°C-ს ინარჩუნებს. მასში ბუნებრივად და თანმიმდევრულად მიმდინარეობს ის ქიმიური პროცესები, რომელთაც ქარხნის პირობებში სპეციალური დანადგარები და დანამატები ასრულებენ. სანამ ღვინო დადუღდება, მას ხშირი მორევა სჭირდება, დღეში 4-5-ჯერ. დუღილის დასრულებისას ყურძნის წიპწები, ჭაჭა და კლერტი ქვევრის ფსკერზე იძირება. წნევის ზემოქმედებით წიპწას ლექი გადაეფარება, რის შედეგადაც წიპწა და ღვინო ერთმანეთისგან განცალკევდება.

ქვევრის ღვინო ზოგადად გულისხმობს ყურძნის ტკბილის გარკვეული რაოდენობის ჭაჭასთან დადუღებას, დაღვინებასა და შემდგომ დავარგებას. ქვევრში ღვინის დაყენება საკუთარ ჭაჭაზე არის ამ მეთოდის უპირველესი პირობა. ეს აუცილებლად ხდება როგორც ალკოჰოლური დუღილის, ისე მის შემდგომ პერიოდშიც.

ქვევრში დაყენებული ღვინო არის აბსოლუტურად განსხვავებული პროდუქტი. სხვა ღვინოებისაგან ის გამოირჩევა სპეციფიკური მხოლოდ მისთვის დამახასიათებელი თვისებებით: მაღალი ენერგეტილული შემცველობით, სამკურნალო და იმუნიტეტის გაძლიერების შესაძლებლობებით. ღვინო მდიდარია ფენოლური შენაერთებით და სხვა ჯგუფების ვიტამინებით. გამოირჩევა „pp“ ვიტამინის მაღალი შემცველობით, რომელიც კვებავს გულის სისხლძარღვებს.